Dag 7: Omamelk

Okee...ben je de 40 (nog maar net *ahum*!) gepasseerd, en dan denk je dat je al je kennis over borstvoeding wel achter je kunt laten. Moeders en andere deskundigen weten wat ik bedoel. Want wat ogenschijnlijk zo eenvoudig lijkt (a/d borst leggen en klaar), daar komt toch nog heel wat bij kijken. Hele boeken en websites zijn er over volgeschreven.

Nadat ik in het verleden vele dagen/weken aan denkwerk over melk en baby's heb besteed, is die tijd nu toch wel voorbij. Dacht ik. Maar helaas blijkt de kleinste kitten nog steeds niet op koers te liggen. Ze komt dagelijks nu steeds 6, hooguit 7 gram aan...en dat moeten er 10 zijn. Het verschil met de andere twee is ook zichtbaar inmiddels (op de foto is zij de meest linkse). Dus tijd om alle kennis weer eens uit de kast te trekken en naar poezennivo te vertalen. Alles voor de kleinkinderen zullen we maar zeggen.

Afgelopen weekend heb ik mijzelf dus bijgeschoold op gebied van kittens en zogen. Zo weet ik nu dat kittens altijd dezelfde tepel kiezen. En geloof me: dat instinct nemen ze heeeel serieus! Daarnaast hebben ook moederpoezen wel eens last van 'slecht lopende' melkbuizen kennelijk. De kleine kitten heeft dus net de verkeerde uitgekozen, en ook al sabbelt ze zich de halve dag een ongeluk, er komt te weinig uit. Eerst een dag bezig geweest om bij ieder diner de kleine aan een sappigere bron aan te leggen. Maar al zijn ze blind en doof...waar je haar ook legt, 'haar' tepel weet ze altijd weer te vinden en iets anders hoeft ze niet. Honger of geen honger.

Gisteren dus de eerste poging gedaan om bij te voeren. Met een injectiespuitje, met daar aan een miniscuul speentje, en daar in dan weer een nog minisculer gaatje...door mij er in geprikt met een naald. En dan komt alles ineens weer terug van de babytijd van mijn lieve meiden. 'Oh jee, is het gaatje niet te klein, of misschien juist te groot? Komt er wel genoeg melk uit, of komt er misschien juist teveel melk uit, hoeft ze niet te hard te zuigen?'...dat soort dingen, en nog veel meer kleine zorgen. Helaas bakte ik er niets van zondag, want de patient is wel heel klein, en probeer dan maar eens een zwabberig speentje in een zwabberig bekkie te krijgen.

Vandaag wat meer doortastend te werk gegaan, na advies van de dierenarts die zei dat het vanzelf beter zou gaan. En ja hoor, ongeveer 3 kwartier later had ik er maar liefst 1 ml in gekregen, met veel gepiep en gestribbel. Dat schiet lekker op, nog maar 29 te gaan want dat is dagdosering. Tjonge jonge....

Ik hou me nu maar een beetje vast aan een van de dingen die ik op internet las: 'Liever 6 gram groei op moedermelk, dan 10 op kittenmelk uit blik. Groot wordt ze dan toch wel, alleen wat langzamer'. En ik moet wel zeggen dat ook al is ze kleiner, ze heeft vandaag wel haar oogjes open gedaan en is levendig en gezond genoeg in haar gedrag. Behalve dan vanmiddag, toen haar darmen van slag raakten van die ene mililiter. Die is er dus meteen weer uit vrees ik.