Gisteravond een tweede, dubieuze, doorbraak. De dames zijn inmiddels aardig behendig en kunnen nu ook op de eettafelstoelen springen (en slapen, en daar drinken bij Luna...die net was gevlucht). En vanaf de stoel is het maar een kleine stap naar de tafel. Dus gisteren, aan het einde van ons avondeten, stond Kitty ineens op de tafel, naast onze praktisch lege borden.
Mijn jongste dochter had nog een schoteltje voor zich met een restje Mona frambozenpudding...en ja, dat lustte Kitty ook wel. Is weer eens wat anders dan al die stinkende kattebrokjes en kittenmousse waar ze steeds haar neus voor ophaalt. Nood breekt wet, tenslotte is het vrij idioot dat kittens die normaal met 4 weken aan het vaste voer zitten, na 7 weken nog steeds collectief weigeren. Dus mocht Kitty het schoteltje leeglikken, en kunnen we naast kittenmelk nu ook Mona-toetjes aan haar dieet toevoegen.
Vandaag dus stap 117 (om en nabij) in het 'Probeer de kittens aan het eten te krijgen'-plan. Ik heb Kitty een heerlijke mix geserveerd van vanillepudding (met slagroom), kittenmelk en kittenmousse...heerlijk door elkaar geprakt met wat warm water. De 3 volwassen katten moesten we zowat van ons afslaan zo lekker rook dat kennelijk voor ze.
En HOERA!!! Victorie...zie het resultaat op de foto. Het was maar een klein bodempje, maar ze heeft praktisch alles opgegeten en daarna zichzelf een half uur tevreden zitten poetsen. Het begin is er dus. Ik overweeg nu om alle Mona-toetjes te gaan proberen, kijken welke het beste mengt met brokjes. Dat zeggen ze dan weer niet in de reklames. En als de zussen haar gedrag overnemen, ga ik Mona benaderen als bijzondere sponsor van het kroost. Ze doen het ook vast leuk op tv!
De nieuwe baasjes zijn vast gewaarschuwd: Mocht jullie poes te zijner tijd extreem gaan bedelen als er toetjes op tafel komen, dan weten jullie nu hoe dat zo is gekomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten